HATIRALAR

Takvim yaprağına bir işaret koy ve on yıl bekle…Bak ve gör ki neler oluyor?!

“Allahu ekber, Allahu ekber! Bir evliyanın ruhaniyatı geldi ki güneş gibi yakıyor, kaldıramıyorum! Biraz daha kalırsam helak olurum! Allahu ekber, Allahu ekber!”

Çocukluğumda, yaşadığım beldenin tozlu topraklı sokaklarında oyun oynarken, karşı konulamaz bir ilhamla evlerden uzaklaşırdım. Bahçe aralarında; menekşe, sarı arı çiçeği toplaya toplaya dolanırdım… Bu gezintiye, ruhani bir el hep eşlik ediyor gibiydi... Elimde menekşe demetleri, bir çocuk olan ben, istemsiz bir şekilde gökyüzüne uzanan ulu kavak ağaçlarını izlemeye koyulurdum. Neyi hissediyor, neye bakıyordum? Bilemedim…

Yeryüzü, Hazreti İbrâhim gibi (kalp, hâl ve sîrete sâhip) kırk kişiden hâlî kalmayacaktır. Yeryüzünde yaşayanlar, onların duaları sebebiyle yağmura ve ilâhî yardıma erişirler. Onlardan her ne zaman biri ölürse Allah, bir başkasını onun yerine geçirir.

Haftanın günlerinden bir gündü, maddi-manevi hiçbir beklenti olmadan, dua amacı dahi gütmeden, yalnızca Allah rızası için yüz yetmiş defa Ayetel Kürsi’yi okumaya karar vermiştim. Mevsimlerden sonbahardı… Vakit, ikindi sonrasıydı….

Musa aleyhi selamın kendisiyle yolculuk yapamadığı gizemli kul Hızır aleyhi selam kendisinin hocasıydı… Hızır aleyhi selamın irşadıyla Yediler evliyası kervanına katılıp sonra da Yedilerin reisi mertebesine ulaşmıştı…

Fi tarihte bir İngilizce öğretmeni kızla evlenmeye karar vermiştik. Kendisiyle birlikte, on kadar İngilizce öğretmeni bekâr kız da bizden el alarak Allah’a intisap etmişlerdi. Başlangıçta her şey çok iyi gidiyordu. Herkes çok mutluydu.